Liefde op het werk? Ja, het mag.

Menselijke revolutie
Lange tijd heb ik gedacht dat liefde iets is voor in de discotheek of tussen de lakens, maar zeker niet voor op het werk. Toch ben ik dit in de loop van de tijd anders gaan ervaren. Als we in staat zijn om echt met liefde ons werk te benaderen dan zou dat een menselijke revolutie betekenen. Werken vanuit liefde heeft met mens-zijn te maken. Steeds meer komt bij mij naar boven dat dit juist is waar het leven over mag gaan. Delen van gevoelens, van angsten en elkaar weer leren vertrouwen als mens, als collega en als klant. En ja, het begint bij onszelf, onszelf weer vertrouwen en recht in de ogen kijken bij alles maar dan ook alles wat er in ons aan de hand is.

Jongetje
Dat het moeite kost om werkelijk alles onder ogen te zien is, voor mij althans, wel duidelijk. In mij zit ook een kwetsbaar jongetje dat tijdens het opgroeien veel ziet en lijdt door zoveel onwetendheid om zich heen en er geen raad mee weet. De omgeving onbewust onveilig en eng vinden en dus niet in staat zijn om zich hierover communicatief uit te drukken. Dit jongetje hield wat hij zag net zolang voor zich totdat het er uiteindelijk met veel verbaal geweld uitkwam en werd hierdoor van school gestuurd.

Ik was de jongste uit een gezin van vier, moeder en vader waren als tieners getraumatiseerd uit de Tweede Wereldoorlog gekomen. Zoveel verdriet rondom afscheid en dood, maar er werd niet over gesproken. Het leven ontwikkelde zich in ons gezin in een sfeer van ‘flink zijn’, voor emoties was weinig plaats, wel voor hard werken, alcohol en sigaretten. Verdoven is soms nodig om overeind te blijven, ook voor mij, ik rookte en dronk er flink op los.
Er was veel ogenschijnlijke vrijheid, als jongste mocht ik alles, mijn ouders waren druk met het zorgen (voor het gezin, het werk, de tante met ms, de alleenstaande oma die naast ons woonde, etc.). Er was geen emotionele aandacht en er waren geen grenzen. Let wel, ik verwijt niemand iets, begrijpelijk gezien het tijdsbeeld, tegelijkertijd ook heel pijnlijk.

Vertrouwen
Echter elk nadeel heeft zijn voordeel. Deze grenzeloosheid heeft me ook het ondernemerschap doen ontwikkelen, zonder gêne stapte ik overal op af, alles kan en alles mag. Het deed me een succesvol bedrijf ontwikkelen.
En ja, als ondernemer kreeg ik de thema’s van grenzeloosheid en wantrouwen weer vol in mijn gezicht. Het echt vertrouwen van een ander, grenzen kunnen stellen aan mezelf en anderen, bleef me maar in de weg zitten.
Dus werk aan de winkel om de trauma’s uit mijn kindertijd te verwerken. De pijn opnieuw te voelen, maar nu als volwassene en er zo de verantwoordelijkheid voor nemen. Dat is persoonlijke ontwikkeling.
Is dit werken aan betekenisvol ondernemerschap? JA.

Eind-baas of boomer-baas
Het is belangrijk dat leidinggevenden dit kwetsbare proces voorleven. Dan ontwikkel je werkelijk het potentieel van de organisatie, geen quick fix, maar gedegen innerlijke schoonmaak die wonderbaarlijk veel zal opleveren.
Als een organisatie ruimte wil creëren voor kwetsbaarheid, voor open en eerlijke communicatie, dan is veiligheid nodig. Door als leidinggevende dit proces met jezelf aan te gaan, word je een eind-baas (een geuzennaam onder jongeren voor een fijne baas). In plaats van als boomer-baas mensen aan te sturen vanuit macht en angst, door te straffen, onnodige targets en deadlines te stellen, veroordelende functioneringsgesprekken te houden, etc. Stop ermee en ga in plaats hiervan medewerkers aanmoedigen en faciliteren om zichzelf te ontwikkelen.
Mensen vertrekken ook als je dat niet doet. Zo kwam afgelopen week in het nieuws dat in de zorg binnen twee jaar alweer 43 procent van de nieuwe medewerkers is vertrokken. Met name millennials (de generatie van twintigers en dertigers) zijn gericht op persoonlijke ontwikkeling en daar is de zorg onvoldoende op ingesteld, zegt een adviescommissie onder leiding van Doekle Terpstra.
Hoe schrijnend is dat, en natuurlijk niet alleen in de zorg. Werkgevers en ondernemers weten nog maar weinig van wat het betekent om je persoonlijk te ontwikkelen.

Nieuwe tijd
Vorige week sprak ik met een twintiger. Hij leerde mij veel over hoe hij zijn vijfjaren plan heeft gemaakt, hoe hij omgaat met de onzekerheid van nu nog weinig verdiensten. Zijn focus, zijn vertrouwen op de weg die nog niet met de ratio te zien is, zoveel liefde voor het vak. Het voelde zo congruent, zo in contact met zijn hart en zijn ziel, zo wijs, de nieuwe tijd is al begonnen.
Mag liefde op het werk? Wat denk je zelf?

Met liefde,
Olaf Rutten
www.zininrust.nl
www.sharpenyourbusiness.nl